Zaterdag was er hoog bezoek bij de wedstrijd van R.V.&A.V. Sparta JO12-1. Oud trainer Randy en voormalig Sparta speler Romeo kwamen op visite om te kijken hoe we het nu doen. Zouden we hun verrassen?
Enkele weken terug, bij een temperatuur van 36 graden, hadden we al eens tegen deze tegenstander geoefend en ze op een 1-5 nederlaag getrakteerd. Een makkie dus vooraf zeker voor mooi weer voetballers! Speelde deze gedachte in deze wedstrijd wellicht onbewust mee?
Vanaf het begin was het Be Fair dat de gedachte had om ons fysiek stevig aan te pakken. Iets wat tegen een jonger, beter voetballend team een sleutel tot succes kan zijn.
In de eerste minuten leek er niet veel aan de hand te zijn en gingen we op zoek naar de ruimtes achter hun verdediging om zo gevaarlijk te worden. Echter deze ruimte konden we niet goed bespelen.
Dat kwam omdat we het veld te klein hielden, te veel meegingen in de duels van de tegenstander, wij voorin te statisch waren en zij zaterdag een sterke achterhoede hadden. Het veld groot houden is dan het devies en snel van kant wisselen.
Het was Be Fair dat de leiding nam door juist wel de ruimte te vinden. Iets wat onze nieuwe Virgil van Dijk (Lenn) als les mee kreeg en waar hij in de rest van de wedstrijd al hard aan werkte.
Direct gingen we op zoek naar een oplossing om de achterstand om te buigen. Dit resulteerde niet in beter voetbal, alles op een te kleine ruimte, maar we in een bal op de lat en een bal op de paal en de verdiende gelijkmaker, 1-1.
De euforie van de gelijkmaker was kort van duur want we dachten er nog steeds te gemakkelijk over. Kan dat tegen oudere en fysiek sterkere tegenstanders? Nee, natuurlijk niet.
Be Fair deed in deze fase niet onder voor ons en profiteerde van onze laksheid in de duels. Zij liepen in zes minuten uit naar een 1-4 voorsprong. Te makkelijk geven wij doelpunten weg maar dat komt waarschijnlijk ook omdat wij er altijd veel maken met R.V.&A.V. Sparta JO12.
Ons motto is niet voor niets: "als we er aan het einde een meer maken dan de tegenstander dan is het kassa." Tijd voor een time out.
Weer gaf de staf aan de ruimtes groot te houden en de body duels zo veel mogelijk uit de weg te gaan. Natuurlijk wel met onze kwaliteiten de tegenstanders uit blijven spelen maar vooral de bal het werk te laten doen.
Het is wel mooi om te zien dat bij alle teams van de O10, O11 en O12 steeds meer brutaliteit ontstaat en we de kaas niet meer zo heel makkelijk van ons brood laten eten.
Het derde kwart leverde voor beide teams weinig op. Het spel speelde zich in deze fase vooral af op het middenveld. Gelukkig maakte we met de 2-4 wel de belangrijke aansluitingstreffer in de wedstrijd.
Wat nu te doen in het laatste kwart? Het makkelijkste idee was snel de 3-4 maken en dan in de laatste minuten een extra veldspeler inzetten in plaats van de keeper.
Helaas kregen we weer direct te maken met een tegenstander die niet mee wilde werken en uit een uitbraak de 2-5 scoorde. Daar ging onze bedachte ijshockeytactiek. Worden dit geen punten vandaag en een slechte start van de nieuwe competitie?
Maar gelukkig, is niets zo onstuimig als het weer van de JO12-1 spelers. Nog tien minuten hadden de spelers de tijd om Randy en Romeo tevreden te stellen, de supporters te vermaken, tactische tips te verwerken en uit te voeren, strijdend het geluk te zoeken, te blijven geloven in eigen kunnen en een goed resultaat en het logo van R.V.&A.V. Sparta met trots te dragen.
Dan.....de bal valt goed, yes 3-5. Zou het dan toch nog? Vier tegenstanders hangend aan je lijf, ze af kunnen schudden, zelf je mannetje staan, je acties blijven maken en als een team de wil om te winnen blijven uitstralen.
Daar is de 4-5, snel de keeper er af, Ayoub krijgt de handschoenen van Joshua, en met nog 3 minuten te spelen op jacht naar de gelijkmaker. De trainer draait zich vlak na de wissel weer om naar het veld en ziet.....de 5-5!!!
Snel de keeper er weer in en een punt meenemen? Niets ervan dachten onze Spartanen we gaan voor de winst! Nog drie minuten hebben we toch?
Zeker zes afstandsschoten, reddingen van de Be Fair keeper, nog vijf hoekschoppen en twee keer een gemiste rebound. Aan de andere kant maakt de keeper van R.V.&A.V. Sparta ook nog drie reddingen en wordt een bal over het doel gekopt.
In de laatste minuut nog een hoekschop voor R.V.&A.V. Sparta. Een speler dribbelt in, komt vlakbij het doel, legt aan om te schieten en wordt keihard onderuit geschopt. De scheidsrechter fluit. PENALTY VOOR R.V.&A.V. SPARTA???
Nee, hij durft het niet aan en fluit voor het eindsignaal. Een hard bevochten 5-5 en dit weekend een hele wijze les in het eindresultaat.
PS: Na de wedstrijd vroeg een ouder aan mij of ik dit weekend een tevreden hoofdtrainer ben? Ik kan melden dat ik al vanaf het begin trots ben om al deze spelers (ook die van O10) te mogen begeleiden trainen en begeleiden in hun zoektocht tot het worden van een betere voetballer. In de laatste weken is steeds beter te zien hoe iedereen zichzelf steeds verder ontwikkeld. Een beeld dat in deze wedstrijd goed tot uiting kwam in ieders spel en naar ieders mogelijkheden.
